Nöbet

ara sıra nöbet tutabilir gece, gündüz için
bir ömrün en savunmasız kıyısında
varlıkları gibi, kendilerini değil fakat
birbirlerini tamamlamak kaygısıyla

şimdi bir gülümseme
anılarını bile ceplerine saklama
sorumluluğunu almış bir çocuğun
gözlerinde dursa
ve aya konsa
hıçkırıklarını fark etmeyen insanların
gecesi daha aydınlık olmaz mıydı?
ve yarımküre hesaplarına
aldanılmasaydı
şimdi bir kadın
koklayabilirdi
kızının ipek saçlarını

ara sıra sağnak sağnak
acı düşer insanın
topraktan kopmuş bahtına
toğrağa değdiği yerde insan
kendini beklemekten hırpalanmış çıkar
ve yorgunluğu
sükûnete çevirmek umutsuzluğu
"gözlerimi açmayın biriktirdiklerim var
samimi bir utanç yanağımdaki" diyememenin suskunluğu
ve hatırlanılmamış bir kimlik kolaylıksa
her zaman daha kolay olandır,
taşa tutmak züleyha'yı
en şeytansızken bile
yusuf olunamıyorsa

şimdi bir çocuk billur bir durak olsa
beklese ki ben elinden tutsam
beklese ki ben elinden tutma(z)sam
gülümseyerek bakılmıyor aya
ara sıra nöbet tutabilir ay, güneş için
bir ömrün en savunmasız kıyısında

http://www.cemaat.com/nobet