insanları anlamak o kadar zor ki bazen. aslında anlayamamamızın tek nedeni, söyledikleri ile yaptıklarının farklı olması veya bir şey yaparken bizim aklımıza gelen ilk niyetten daha farklı bir niyetle yapıyor olmaları.
biri bir şey yapıyor. kendimce niyetini tahmin ediyorum ve bu bana hayata dair kocaman umutlar veriyor, sonra anlıyorum ki aslında o başka şey yapmış. ve hayal kırıklığı..yine..
yüreğim...bazen bana yol göstermeyi bırakmanı istiyorum..
Cumartesi, Şubat 28
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
9 yorum:
bu duyguyu tanıyorum galiba biryerden...
:)
İnsanları anla(ya)mamamızın sebebi belki kendimizi anlayamayışımızdandır. Akidemiz kendini anlayanın (tanıyanın) Rabb'ini de anlayacağını söyler bize. E bu zincirlemeye ister tersinden (Rabb'den insana), ister doğrusundan (insandan Rabb'e) riayet edersek daha az yanılırız galiba!
yinede en güzeli yüreğin gösterdiği yoldur. aklen bakınca, belki en iyi ve en doğrusu olmayabilir, ama en güzeli...
yolun güzel olması mı önemli yoksa doğru mu???
http://i533.photobucket.com/albums/ee332/kelebek_z/NerdeKaldnEyResul.jpg
Hayırlı kandiller...
dua dua ve yine dua ile... (:
doğru daha çok akılla alakalı, güzel başka bir şey, aklıda kapsar, ama gönlüde. yol, sonunda ne olduğu önemli olandır. güzel olana varmak ise, o güzelliğin izleri illaki yolda da vardır. hatalar yapılabilir, affedicidir, eğer takılıp kalınmıyorsa, ondan vaz geçilmiyorsa...
:(kendi doğrularımız gerçekten doğru mudur? yüreğin gösterdiği yoldan gidebilen kaç kişi var?
insan genelde bilgiyi kıyas yoluyla alır.kendi doğrumuzun doğru olup olmadıgını kıyaslayacak bir merci olması lazım ki,inananlar için kitap ve sünnettir bu.kıyas mercimiz doğruysa doğrudur inşallah ama yüreğinin dediği yoldan gitmeye kalktıgında çok ciddi engeller çıkıyor.çok az kişi mi var yoksa zaten istenen o yolda yürünmesinden ziyade o savaşı yaşaması mı insanın çözemedim..
Yorum Gönder