hikaye-le-me 7

Çantasız olmuyordu. Çünkü gitmeden çantasını almıştı. Çantasız oluyordu. Çünkü ben çantamı genelde bir yerlerde unuturdum ve bu yüzden kimliğimle paralarımı giysilerimin cebinde taşırdım. Peki sevmediğim halde, ara sıra neden benim de çantam oluyordu? Herkesin olduğu için. Cesaretsiz biri miydim? Hmm, evet. Kendi kendime soru sormadan cevap bulamayacak kadar mı? Yok canım, bırakmalıyım bana sorular sormayı aslında. Karşımda çok net ve emin bir şekilde kendine güvenen bir insanı görmem, beni cesaretsizleştiriyordu sadece. Ben hiçbir zaman kendime güvenemedim. Etrafta bu kadar çok kendine güvenen kişiler olmasa, belki güvenebilirdim. Etrafta kendine çok güvenen ve bunu herkese belli eden ya da bir çeşit baskıdan dolayı kendine güveniyormuş gibi yapan birçok insan olduğuna göre, artık benim kendime güvenme şansım yoktu. Peki kendime güvenmemem psikolojik sorunlarım olduğu anlamına mı gelir? Bence gelmez ama yine başlama sorulara. Tamam.

Bir daha o işe gitmek istemiyorum, beş gün sonra bile. Bunu söylerken ağaca baktım birden. Ve gördüm ki, kuşlar..Ne yapıyorlar? Cıvıldıyorlar mı demek zorundayım, neyse kuşlar cıvıldıyorlardı. Kendimi iyi hissetmem için tek yeterli sebep...Ara sıra kuşlara bakma ihtiyacı hissediyorsan, ya da ara sıra kuşlara bakıyorsan, ki görmek için olmalı bu bakmak, psikolojik sorunun olmasına imkan yoktur.