kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde

ismet özel münacaat şiirinin son dizeleri beynime çivi gibi kazılıdır hep. ne zaman oyalandığımı düşünsem o şekilde dua ederim. ama değişir mi, değişmez. bir halden bir hale geçip dururuz ama ne boşluk doldurulur, yol kenarları değişip dursa da ne de kendimizi herhangi bir yolda herhangi bir adım atmış gibi hissedebiliriz. aynı olan biziz, aynı olan içimiz. dışımızın değişmesinin anlamı yoktur o boşluk dolmadıktan, anlamlar anlamsız durduktan sonra.

çok sıkılıyorum kendimden yalan değil.

şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster, kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?