öyle işte

hayat kendi içinde bir düzenle devam ediyor ve biz o düzenin sadece ufacık bir parçası olduğumuzdan sürprizler, sürpriz denebilecek şeyler yaşıyoruz. umduğumuz şeyler olmazken, ummadığımız şeyler kapımızın önünde bitiveriyor ve çırpınıyoruz biraz. üstelik bu durum hem iyi hem kötü. yani aslında "mutlak iyi". bize yansıyan yanıyla veya dünyaya ait bir ışıkla baktığımızda kötü görünüyor.

yani hem hayal kurmasan olmuyor hem hayal kurmaya değmiyor. ama insan yalnızca ikisinin arasında insan olabiliyor.