Pazar, Ocak 31

büyümek

küçükken bebeklerle oynamayı çok severdim. ve bir gün bebeğime elbise dikerken büyüyeceğim geldi aklıma, ağlamaya başladım. babaannem vardı o zaman yanımda, elime iğneyi batırdım sandı, üfledi parmaklarımı falan, niye ağladığımı sordular sonra," iğne battı" dedim, "büyümek istemiyorum" desem saçma gelecekti çünkü.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

merhaba.blogunu yeni gördüm.şöyle bir göz gezdirdim.gerçekten insanlar benzeyebiliyor.senin bu yazında olduğu gibi benzer bir çok kaygıyı ben de taşıyorum.hakkımızda hayırlısı diyelim.Allah bizi arada kalmaktan kurtarsın.

elif dedi ki...

merhaba. evet insanlar benzer çokça. kaygılansak da nihayetinde büyüdük ve hakkımızda hayırlısı olsa gerek :) amin.

Adsız dedi ki...

:D