denge

bazen zihnimde bazı görüntüler oluşuyor, hayal diyebiliriz. bir yer var ve ben sürekli oraya bakıyorum, susuyorum ama kalbimden milyon defa düşünceler, hisler geçiyor.. düşüncelerin, kalbe de yolu vardır..bazen birileri yanıma oturuyor, bazen sağımdan solumdan geçiyor, her ne oluyorsa görüyorum ve duyulmayacak şekilde de olsa konuşuyorum, bir şeyler de söylüyorum aslında ama anlatamıyorum. susarak anlatmak doğru bir yol değil belki ama susarak anlaşılmayı beklemek yanlış bir his diyemem. belki de beni sussam da anlayan Birine çok alıştığımdan..

denge olmalı..