ortası benim acizliğim

şimdi hayat güzel diyorlar ya, güzellik bakan gözdedir de diyorlar ona amenna, ben hayatı bir tünelde yaşıyormuşum gibi geliyor o zaman. sevilecek yanları var ama o yanlar hep benden ters tarafa düşüyor nedense, sonra o yöne doğru ilerliyorum ama yol uzun..hayat hem bir tünel hem bir labirent oluyor yani. sonra bir dursam diyorum , yani durarak yol alsam, olabilir ama onu da yapamıyorum. o bir iki benden ters tarafa düşen şeyler ara sıra tünelden çıkıp ışığı görmem için varmış gibi geliyor, lakin ben tünelden çıktığımı bilmem. nedenini de buldum.
bir şey varsa ben onu ya hiç istemiyorum ya da çok istiyorum, ortasında olmuyor bir türlü. yine de düşünüyorum