...

bazen bir şeyler bildiğimizi sanıyoruz ama sorumluluklarımızı yerine getirebilecek kadar bilmiyoruz. işleyen, yürüyen, hareket eden ve senin ona katkını bekleyen bir düzen var. eksiğim allah'ım, çok eksiğim, tamamla!!

ve yine sessizlik

-insan ara sıra kaçtığı şeye yaklaşır.
-insan kendini rüzgara nasıl bırakabilir?
-insan bazen karar vermek istemiyor.
-insan hayal kuruyorsa susmalı mı koşmalı mı?
-insan sustuğunda onu dinleyecek var.
-insan koştuğunda onu itecek (çekecek) var.
*
okudum, okudum gözlerim doldu
musa(as), dedim,
söylediklerin söyleyemediklerimdir
neyse ki
söyleyemediğimi bilen var
*
insaf et anna! gidelim buradan.(tarık tufan)

not: kandilimiz mübarek olsun.

susmak değilse de çözüm, sustum

1-insan ara sıra kendini böyle başka bir zaman ve mekana emanet edebilse. olması gerekenin ne olduğunu bildiği için.
2-acizim ve iradesizim birbiriyle karıştırılıyor. iradesizim deyince sorumluluğumuz azalmıyor, anlayamadığımız bu belki de.
3-kuşların cıvıldamasını dinlemek güzel şey. sessizliği dinlemek de öyle.
4-dünyaya patronuna yaranmak için geldiğini düşünenler var.
5-insan düşünceyi de ezberliyor olabilir.
6-münacaat-ismet özel

ortası benim acizliğim

şimdi hayat güzel diyorlar ya, güzellik bakan gözdedir de diyorlar ona amenna, ben hayatı bir tünelde yaşıyormuşum gibi geliyor o zaman. sevilecek yanları var ama o yanlar hep benden ters tarafa düşüyor nedense, sonra o yöne doğru ilerliyorum ama yol uzun..hayat hem bir tünel hem bir labirent oluyor yani. sonra bir dursam diyorum , yani durarak yol alsam, olabilir ama onu da yapamıyorum. o bir iki benden ters tarafa düşen şeyler ara sıra tünelden çıkıp ışığı görmem için varmış gibi geliyor, lakin ben tünelden çıktığımı bilmem. nedenini de buldum.
bir şey varsa ben onu ya hiç istemiyorum ya da çok istiyorum, ortasında olmuyor bir türlü. yine de düşünüyorum

uçurum

olmak istediğinle olduğun insan arasındadır kimi zaman. insanlar aşk deyip mecnun olmuşken sen "a"da kalmışsındır. dünyadaki bütün cesaretsizlikleri ve yalnızlıkları kendinde toplayıp hapishaneye çevirmişsindir dünyanı. sonra da "ah, özgürlük!!" diye sayıklarsın işte. farkında olmadan bir uçurumdan düştüğünün. kurtarılabilir misin? belki bir melek tutarsa, ki inanırsın meleklere..

üç harf beş nokta

sırrı dile getiren kalemse, sır üç harf beş noktaydı.
anlam harflere saklanmıştı, belki de harfler anlamı saklamıştı;
ne ulaşılmazdı ki insan hayrete kalmıştı, ruhu cennetten düşerken dünyaya, azık olsun diye yanına onu da atmışlardı.
sırrı dile getiren kalemse, sır üç harf beş noktaydı.
sırrı öğreten daim "her şeyi bilen", öğrenense illa ki kalpti. ama insan yanıldı...

düş

Düşlerin evine,
Düşlerin yolundan gitmek,
Ve kendi yolunu kendi çizmek,
Ama bilmek yine de
Bütün yolların daha önceden gidilmiş olduğunu
Ve aramak
Düşlerine ulaşanları..
***
Bütün insanlar farklıdır desek de,
Düşleri kesişen insanlar vardır,
Sonları kesişen yollar olduğu gibi.
***
Ve sana diyebilirim ki
Yolunu korumalı insan
Düşlerini koruduğu gibi…