büyümek

küçükken bebeklerle oynamayı çok severdim. ve bir gün bebeğime elbise dikerken büyüyeceğim geldi aklıma, ağlamaya başladım. babaannem vardı o zaman yanımda, elime iğneyi batırdım sandı, üfledi parmaklarımı falan, niye ağladığımı sordular sonra," iğne battı" dedim, "büyümek istemiyorum" desem saçma gelecekti çünkü.

çivi

kocaman ütopik dünyalar kurmak için
gereken bütün çiviler benden olsun
verip verebileceğim bu
hatta öyle ki çivilerden bir dünya
kurulabileceğine bile inanır oldum
ne rica ne utangaç bir adım
yalnız bırakmayın beni dünyanın köşesine sıkıştım

hayal 3

- bazen insan hayalim bembeyaz ve tertemiz kalsın diye içini sır gibi saklar. o zaman dudaklarından çıkan kelimeler nedir?, diye sordum.
- perdedir, dedi.

hmm

karamsarlıktan tek başına çıkamıyor insan. ve galiba fallara da bu yüzden ihtiyaç duyuyor.

viva palestina

1- emin olduğum bir şey var ki cahil insan kesinlikle diğerlerinden daha mutludur. ama bu mutluluk huzur değildir. huzur başka birşey.
2- pencerenizin önüne bir kuş konması sizi de sevindirirdi değil mi?
3- benden roman tavsiyesi isteyenlere verecek tavsiye bulamamam ve kitaplığımda çok az roman olduğunu fark etmemle, bir süre roman okumaya karar verdim. ve oğuz atay, ihsan oktay anar'la başlamayı düşünüyorum. ama öyle övülüyorlar ki son nokta budur deyip nokta bile koyabilirim sanki.
4- noir desir le vent nous portera dinlemenizi salık veririm.

tanımlarım allak bullak 3

acı: zaman içinde hüzne dönüşmeli.

insan: değerlidir.

yaşamak: didinip durmaktır çoğu zaman; olduğun ve olmak istediğin kişi arasında,hayallerinle gerçeklerin arasında,herkesin elini kolunu kaptırdığı ama senin dışında kalmak istediğin karmaşanın arasında. kendini mutluluğu kovalamaya adamış insanlar, ve her seferinde cehalet ve bencilliği mutluluğa giden tek yol bilenler,adına yaşamak diyorlar birilerinin gözyaşlarına sebep olduktan sonra,kafalarını yastıklarına koyarken "ben ve mutluluk..benim mutluluğum!!" diye sayıklamayı.

yine de olanca gücümle cehalet ve bencillikten kaçarken, "allah bana yeter!" diyebilmektir

hayat: nasıl bir yol izlediğini anladığınız an, "yapacak hiç birşey kalmadı" umutsuzluğuna düşebilirsiniz.